شـوکـولاگ

نوشته‌های تازه

• مسیر اشتباه
• اصلاً مهم نیست
• هول نشو!
• آرام یا پُرتلاطم؟
• زبانِ سرخ، سرِ سبز
• به احترام «پیرزن درون»
• رفیق‌تر از صدتا رفیق
• لطف یا خیانت؟
• تب کرد و مُرد
• از اعترافات یک جنایتکار
• جِن‌های خوش‌خوراک!
• کلاه‌گیس
• هزینۀ اعتماد
• دود و کُنده
• یا رب مباد آن‌ که …
• احمق‌ها به بهشت نمی‌روند
• ضرب‌المثل‌های بی‌خاصیت
• حقّ آب و گِل
• سوراخ دعا رو گُم کردی برادر
• که عشق آسان نمود اول ولی…
• با استیو جابز از شیراز تا بغداد
• گدایان عصر ارتباطات
• در انتظار کفن‌دُزد بعدی
• تجربه‌ای به وسعت حمام وکیل
• دانۀ فلفل سیاه و خال مَه‌رویان سیاه
• پیران قدیم، پیران جدید
• اسطورۀ بی‎نیازی
• آدم‌ها یا خط آخر ترازنامه؟
• اندر باب “تغییر”
• بکُش و خوشگلم کن!
• به خودمون رحم کنیم
• اسب‌های گروه چهار
• پرایمینگ ذهنی
• بازداشت به جرم حمل آفتابه
• عقده حقارت
• زبان مادری
• طبقه‌بندی مدیران
• پناهگاه یکی مونده به آخر
• به اسم رقابت
• پزشک یا عطّار ؟
• حق‌هایی که نداریم
• بسوزه پدر تجربه !
• از جوک 86 تا رسیدن به تسلا
• صاحبان برند یا گدایان لایک؟
• از خودجغدانگاری تا دگرخرپنداری
• لچکم بر سرت باد !
• بلاد ماهیگیران قلّاب‌به‌دست
• غلام همّت آنم که …
• آفتابه‌داران عصرجدید
• توهّم ما می‌توانیم
• خانوم‌دکتر یا حوری‌بهشتی؟!
• هیتلرجان! آسوده بخواب
• توهّم ایرانیزه
• شاید 2000 سال بعد
• مرد
• دوربین یا چشمان کنجکاو؟!
• حسّ خوب آرامش!
• آقای دکتر
• کنجکاو یا کرّه‌خر عقده‌ای؟
• انگلستان دقیقاً کجاست؟
• توهّم احقاق حق
• داوود تیرِ خلاص
• نجواها و نعره‌ها
• دستمزد جرّاحی
• برندسازی با طعم شطرنج‌
• یکی‌شون خیلی خوبه
• حجّکم‌ مقبول حاجی
• هتل‌بیمارستان یا …؟
• کارمندان اخراجی من
• مرگ در 25 سالگی
• فرافکنی ایرانیزه
• مقسی Merci
• روانکاوی مردان ایرانی
• عروس تقلّبی
• بحران جدی کشور در 1399/9/9