به نظر می‌رسه در تمام سوانح جاده‌ای کشورمون، مقصران زیادی ایفای نقش می‌کنن. از وزیر صنعت‌ومعدن تا وزیر راه و ترابری. از مدیرعامل خودروسازی تا آبدارچیِ نمایندگیِ فروش خودرو. از رانندۀ گریدر جاده‌سازی تا شتر و روباهی که مثل خر می‌پرن وسط جاده و …
خلاصه اینکه خیلی‌ها در این سوانح مقصر اصلی هستن اما گویا یک نفر در اینجا هیچگاه مقصر نیست: شخص راننده!
طرف، وسط گرمای 45 درجه جاده کویری با سرعت 145 کیلومتر در ساعت و با خودروی پراید(!) درحال تاختنه. ناگهان لاستیک می‌ترکه. طبیعتاً 45 تا ملّق می‌زنه و به ملکوت اعلی می‌پیونده (روحش شاد)
اما جالب اینجاست که از دید دیگران، تقصیر از خودروسازیه که خودروی ناامن تولید کرده! مدیونین اگه فکر کنین رانندۀ مرحوم، کمترین نقشی در این حادثه داشته و به چیزی به نام سرعت مطمئنه اعتقادی نداشته.
یکی دیگه با پژو 405 و با سرعت 180 تا میره زیر تریلی و از حالت ماده به انرژی تبدیل میشه. بازهم از دید دیگران، شرکت ایران‌خودرو مقصره که خودروی غیرایمن تولید کرده وگرنه اگه مرحوم راننده، به جای خودروی وطنی، با بنتلی کنتیننتال میرفت زیر تریلی، احتمالاً فقط قولنجش شکسته می‌شد و خستگیش درمی‌رفت!
فکر بد نکنین! اجازه بدین موضع خودمو مشخص کنم و بعد بریم سراغ ادامۀ داستان
بنده شخصاً مخالف صنعت خودروسازی در ایران هستم. خدای نکرده تصوّر نکنین که دارم ازشون دفاع میکنم. خدا اون روزی رو نیاره که بخوام (علیرغم اینکه در بسیاری از موارد، مدافع جنس ایرانی هستم) از صنعت شکست خوردۀ خودروسازی در ایران دفاع کنم. نیم قرن براش صبر کردیم و این بود نتیجه‌اش. امیدوارم هرچه زودتر درش تخته بشه و ایضاً امیدوارم خدا از باعث و بانیش نگذره که این‌همه سرمایۀ ملی رو از بین برد.
.ولی با همۀ اینها، با یک موضوع هم مشکل اساسی دارم: فرافکنی عجیبی که بین ملّت ما وجود داره. اینکه آمار سالانه 18000 کشته جاده‌ای رو فقط گردن ناامنی خودروهای داخلی میندازن و خودشون رو مقصر نمیدونن.
دوست عزیز:
در اینکه خودروهای ایرانی نسبت به دیگر خودروهای دنیا افتضاح هستن شکّی نیست.
در اینکه خودروهای وطنی امنیت خوبی ندارن شکّی نیست.
در اینکه با سیاست‌های کثیف انحصاری، من و شما و اکثریت مردم رو مجبور به خرید (اون‌هم با قیمت‌های نجومی و خنده‌دار) می‌کنن، بازهم شکّی نیست.
ولی یادمون باشه که با این طرز رانندگی وحشیانه، هیچ خودروی روز دنیا نمی‌تونه جلوی مرگ و میر ما رو بگیره.
ضمن اینکه تعریف امنیت از نظر استاندارد موسساتی مثل Euro NCAP الزاماً اونی نیست که به صورت عامیانه در ذهن اکثر ماست و فکر می‌کنیم در تصادفات، خودروی ایرانی سرنشین رو از بین می‌بره ولی خودروی غیر ایرانی باعث حفظ جون سرنشینانش میشه. اگه اینطور بود حداقل پورش خیابون شریعتی بعد از کوبیدن به درخت، جون راننده‌شو نجات می‌داد (یادمون باشه که این اتفاق در یک خیابون شهری افتاد، نه در جاده)
بنابراین بد نیست جهت انگشت اتهام رو کمی اینطرف‌تر بگیریم. یا به تعبیری:
جای سوزن و جوالدوز رو با هم عوض نکنیم.
و دست از این فرافکنی ایرانیزه برداریم و فقط یک کار انجام بدیم:
شعور و فرهنگ رانندگیمون رو بالاتر ببریم. همین
برای بیان بهتر موضوع، یک سوال می‌پرسم:
اگه همین فردا اعلام بشه تمامی پرایدسواران، پرایدها رو تحویل بدن و به‌جاش یک خودروی هم‌کلاس روز دنیا (مثلاً مزدا 2) تحویل بگیرن و همچنین تمام پژو و سمند سواران، ماشیناشونو بدن و به جاش یک مزدا 3 تحویل بگیرن به نظر شما چه تفاوت معناداری در آمار 18000 کشته سالانه جاده‌های ما خواهد داشت؟
پاسخ با شما
.راهنمایی: چشم‌ها را باید شست. جور دیگر باید دید.
